به دام زلف یار خود اسیرم چون که سربازم
دل افگار و پریشان روزگارم چون که سربازم
تمام دوستان اندر گلستان میکنند شادی
من بیچاره اندر پادگانم چون که سربازم
پس از یک هفته بیداری اگر روزی به شهر آیم
مدام از دست دژبان در فرارم چون که سربازم...!